مقایسه هدف گرایی و انگیزه مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی

هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه هدف گرایی و انگیزه مشارکت ورزشی ورزشکاران رشته های ورزشی انفرادی و گروهی بود. جامعه آماری، دانشجویان ورزشکار دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی شهر مشهد بودند. تعداد 550 پرسشنامه به صورت غیر تصادفی در اختیار این ورزشکاران قرار گرفت. از این تعداد، 443 پرسشنامه (152 ورزشکار رشته انفرادی و 291 ورزشکار رشته گروهی)، برگشت داده شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه ادراک موفقیت (روبرت و همکاران، 1998) و پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی (گیل و همکاران، 1983) بود. پایایی و روایی پرسشنامه های مذکور در تحقیقات متعددی از جمله تحقیق حاضر مورد تأیید قرار گرفته است. در تحقیق حاضر ضرایب آلفای کرونباخ برای هدف گرایی و انگیزه مشارکت ورزشی به ترتیب 80/0 و 85/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از آزمونهای کولوموگروف - اسمیرنف برای اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها و آزمونهای یوی مان ویتنی، تی استیودنت، فریدمن و ویلکاکسون برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. سطح معنی داری برای تمامی فرضیه ها و روش های آماری در سطح 05/0 > p در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین میانگین نمرات هدف گرایی دختران ورزشکار رشته های انفرادی و گروهی (0.286 =p) و پسران ورزشکار رشته های انفرادی و گروهی (0.744 =p) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین میانگین نمرات انگیزه مشارکت ورزشی دختران ورزشکار رشته های انفرادی و گروهی (0.414 =p) و پسران ورزشکار رشته های انفرادی و گروهی (0.634 =p) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین میانگین نمرات مولفه های هدف تکلیف گرایی و هدف خودگرایی دختران ورزشکار رشته های انفرادی (0.001 =p)، دختران ورزشکار رشته های گروهی (0.001 =p)، پسران ورزشکار رشته های انفرادی (0.001 =p) و پسران ورزشکار رشته های گروهی (0.001 =p). تفاوت معنی داری مشاهده شد، به طوری که در همه گروه های مورد تحقیق، میانگین نمرات مولفه هدف تکلیف گرایی به طور معنی داری بالاتر از میانگین نمرات مولفه هدف خودگرایی بود.